We rijden de noord oost kant van Turkije binnen. De Kaspische zee verwelkomt ons met een zware stormbui. Hhmm Turkije lekker warm? Nou niet aan deze kust! Na de mooie bergen en natuur van Georgië besluiten we zo snel mogelijk met een grote boog om het onrustige deel van Turkije heen te rijden en richting de zuid kust te gaan. We hopen nog te kunnen genieten van zomerse temperaturen voordat we het koude Europa binnen rijden;-)
Op naar de Turkse zuid kust met 25+ temperaturen
We volgen de Kaspische zee tot iets voorbij Trabson om daarna dwars door het midden van Turkije naar het zuiden te rijden. Het voelt bijna vertrouwd om de moskeeën weer te horen en de islamitische kleding weer te zien samen met de gastvrijheid die bij de cultuur hoort. Op de eerste camping worden we verwelkomd met hazelnoten, rozijnen en walnoten. Bij het tankstation krijgen we thee en een lokale lekkernij en we worden onderweg ergens aangehouden zodat men ons mandarijnen kan geven!
Het binnenland van Turkije is vooral heel droog, veel harde wind (yep onze auto zuipt als een malle met de heftige tegenwind, daar gaat de vooraard diesel die we in Georgië hadden ingeslagen voor de helft van de prijs in Turkije). De omgeving is in veel opzichten vergelijkbaar met wat we in Iran hebben gezien, alleen dan iets verder ontwikkeld. Na 3 dagen rijden passeren we de laatste bergen en zien we de zuid kust voor ons liggen. We vinden een mooi plekje aan het strand waar we de hangmatten weer uit de auto kunnen halen want de temperatuur is inderdaad nog heerlijk!
Oorlog, politieke onrust; het resultaat
We zien vooral aan de zuidkust wat de recente ontwikkelingen in Turkije met het land doen. De camping waar we staan wordt gerund door een familie. Het stuk grond is misschien 50 meter diep bij 20 meter breed, de faciliteiten simpel, maar schoon en omdat er helemaal niemand meer langs komt betaal je er nu nog maar 6 euro voor twee personen per nacht. Daarvoor wordt er ook nog eens 3x per dag thee gebracht en krijgen we ook nog granaatappels mee als dank voor ons verblijf, hartverscheurend!
De eigenaar van de camping sprak niet veel Engels, maar tijdens het thee drinken met de gesprekken half in gebaren taal, Turks, een paar woorden Engels en zijn gezichtsuitdrukkingen, was het duidelijk dat hij het zwaar had met zijn business. ‘politics bad’ ‘no people’ en inderdaad we zien veel lege hotels, lege stranden en weinig toeristen in dit deel van de zuidkust. Zou deze kampsite volgend jaar nog bestaan?
Kas: Snorkelen met schildpassen en chillen in een hangmat
Langzaam rijden we langs de zuidkust richting het westen. Het is overdag rond de 27 graden en zelfs ‘s avonds kunnen we nog uren buiten zitten met een boek en een (eveneens in Georgië ingeslagen) wijntje. Na Georgië, Armenië en noord Iran waren we even vergeten hoe heerlijk het is om ‘s avonds nog lekker bij de auto te kunnen zitten zonder dat de kou overheerst en je dus om 8 uur met een boekje in de auto ligt;-).
We rijden via Side, kemer, langs Oludeniz (waar Suus veel heeft gevlogen met een paraglider), Butterfly Valley langzaam de zuidkust af. In Kas vinden we een super mooie plekje direct aan de zee, waar we ‘s morgens de schildpadden een hap lucht zien nemen en we ze ook nog onderwater met snorkelen uren kunnen bestuderen.
Van koffie op de camping met de senioren naar een All-in resort in Kusadasi
In Kusadasi staan we op een camping in het centrum. De enige gasten zijn een gepensioneerde Turkse tandarts die met een Duitse vrouw getrouwd is en vier Turkse senioren die zo ongeveer het hele jaar op deze camping staan. Als we de volgende ochtend weg willen rijden worden we eerst nog uitgenodigd voor Turkse koffie. De tandarts die Engels kan wordt als een tolk in het midden van de kring gezet en iedereen overlaat hem met vragen over onze reis. Als ze elkaar dan ook nog leren hoe ze selfies nemen is onze ochtend compleet, echt hilarisch! Wat een lieve mensen!
Op de terug weg van Efes worden we de kustlijn gedomineerd door All-in Resorts en op weg naar de camping besluiten we dat onze Turkije ervaring niet compleet is zonder een all-in resort. We zoeken er 1 die op de foto’s al fantastisch is en rijden er heen. Ook hier blijven de mensen weg en dus maken we een mooie deal aan de balie en kunnen we meteen aanschuiven voor de lunch.
Van All-in naar All-out
Wat een eten, wat een keuze en wat een vreetfestijn! ‘s Middags een beetje chillen bij het zwembad, daarna zonsondergang kijken bij het strand, we gaan nog op zoek naar de bowling en de animatie, maar helaas die zijn al gesloten (einde seizoen). Daarna nog meer eten bij het avondmaal, heerlijke toetjes, heel veel cocktails en aan het einde van de avond vragen we ons al af hoe mensen dit een week doen? Na een heerlijke nacht in een super mooie kamer, echte douche, redelijk internet, heerlijk ontbijt en nog een lunch besluiten we uit te checken. Leuk om te ervaren, maar niet echt ons ding (we hebben in ieder geval in 24 uur gegeten wat we gemiddeld tijdens onze reis in een week eten!)
We rijden terug naar de camping waar we weer hartelijk worden verwelkomd door onze nieuwe Turkse vrienden. Met een wijntje, kaarsje en een boek zitten we weer naast onze auto. Toch meer ons ding;-)
Op de valreep nog autoproblemen
Een raar schrapend geluid bleek na ons onderzoek een zeer versleten remblok te zijn;-) We zagen het al aankomen dus we hadden gelukkig in Sudan al extra remblokken gehaald. Na een ochtend werk door Roel was het weer gefixt en konden we weer verder.
Een week later worden we door een automonteur (yep, hij was een geschenk van Allah, al zegt hij zelf) gewezen op een olie lekkende achteras. De pakking en keringen moeten in ieder geval worden vervangen en het lager mogelijk ook. Helaas zijn onderdelen als deze in Turkije kansloze missie (Toyota’s zijn zeldzaam en zeker de “bushtaxi’s” waar wij in rijden kennen ze niet) dus moeten we het bestellen en naar Griekenland laten opsturen. Met wat improviseren met de huidige kering, elke 50 kilometer olie checken en 2 liter diffolie als backup mee moet het goed gaan. Op naar Griekenland, Albanië, Kroatië na 45.000 kilometer Europa weer in!
Piet Hamstra
…Net echt hé, “Nagekomen bericht” van onze speciale verslaggevers!! Goed te zien dat jullie weer in acceptabel warm weer waren, na zo verwend te zijn in Afrika. Maar ja, Europa heeft nu echt z’n koude periode. Met je woeste haardos zul je daar geen probleem mee hebben Roel, of moet je nu gelijk naar de kapper…. die zal er wel ff werk aan hebben. Zag dat jullie onderweg gezinsuitbreiding hebben gehad?? 2 hennen en een haan, voor de broodnodige verse eitjes. Daarnaast ben je nu ook wel volleerd monteur geworden neem ik aan?? Ik wens jullie op deze plaats fijne kerstdagen en een prettige jaarwisseling, maar vooral een gezond 2017. Ik heb genoten van jullie blogs.