Wat een contrast met de voorgaande landen waar we doorheen gereden zijn! Het belangrijkste verschil; er zijn veeeel minder mensen en ze laten je met rust!! We hebben weer kunnen wildkamperen en de volgende ochtend kwamen er herders voorbij met hun kudde, maar die kwamen niet meteen naar de auto rennen. Ze zwaaien, groeten, maar lieten ons volledig met rust! Haha we stonden al in de start modus om alles dicht te doen, maar totaal niet nodig. Wat een verschil met de rest van Afrika!
Visum rompslomp
We rijden direct naar Khartoem, de hoofdstad van Sudan, want hebben een twee weken transit-visum en door het einde van de Ramadan hebben we geen idee hoelang het gaat duren voordat we een visum voor Saoedi-Arabië kunnen aanvragen. Voor ons een essentieel visum die nodig is om onze weg te vervolgen. Helaas is dit een moeilijk visum om te krijgen, helemaal voor een vrouw, dus gaan we vol goede moed naar de ambassade. Bij de eerste poging komen we niet eens binnen, de tweede poging komen we binnen, maar vertellen ze ons dat het minstens 2 maanden gaat duren. Poging 3 toch maar via een agent aan de overkant van de straat. Helaas is er vanwege het einde van de Ramadan een vakantie van 5 dagen dus kunnen we het pas een week later weer proberen.
De bureaucratie van Sudan
Yep dit was een probleem, aangezien we maar twee weken in het land mochten zijn. Direct door naar de immigratie om te kijken of we ons visum konden verlengen. We begrepen van iedereen dat dit een kansloze missie was, maar we hadden weinig keuze dus toch maar proberen. Haha daar hebben we kennis gemaakt maar het meest bureaucratische land dat we tot nu toe hebben gezien. (ja nog erger dan Europa).
Voor de verlening van een week zijn we bij 14 verschillende loketten geweest en moesten we een Sudanees hebben die garant wilde staan voor ons verblijf. Gelukkig was de eerste Sudanees die Suus aansprak meteen super hulpvaardig. Hij gaf zo zijn id kaart af, heeft ter plekke een brief in het Arabisch geschreven en is mee gegaan naar 6 van de 14 loketten om aan te geven dat hij inderdaad voor ons garant stond. 4,5 uur later kregen we een bon met het nieuws dat we de volgende dag terug moesten komen. Uiteraard lagen de volgende dag onze paspoorten nog op dezelfde plek als we ze hadden achter gelaten en was onze hulp om druk uit te voeren natuurlijk weg. Gelukkig herkende een hulpvaardig man achter 1 van de loketten ons en met een beetje kletsen over voetbal, de 3 Arabische woorden die ik inmiddels geleerd had en de baard van Roel waren binnen een uurtje onze paspoorten toch klaar. Yes eerste probleem opgelost!
De piramides van Meroe
In de dagen dat we moesten wachten hebben we een rondje in het noorden van Sudan gereden. Eerst naar de Piramides van Meroe. Wow vooral door de ligging is heel indrukwekkend. Er is geen enkele toerist in Sudan dus je loopt rond in de woestijn tussen alle piramides en er is helemaal niemand. S’avonds net achter een zand duin ons tentje uitgeklapt, nog Serval achtige katten gezien en de volgende ochtend heerlijk wakker worden met onze eigen douche. Wow wat een top plek!
De gastvrijheid van Sudan
Na nog een aantal plaatsen met piramides die iets minder overweldigend waren, besloten we terug te keren naar Khartoem om daar nog wat tijd te hebben om dingen uit te zoeken. Door de woestijn rijden in 50 graden met een auto zonder airco doe je toch niet helemaal voor je lol. Onderweg maken we kennis met de gastvrijheid van de mensen in Sudan. De ramadan is inmiddels afgelopen en overal worden we uitgenodigd om te eten. In een dorpje op weg naar de Nijl wordt Roel uitgenodigd bij de mannen en Suus bij de vrouwen en kinderen. Iedereen komt kijken en hoewel natuurlijk niemand Engels spreekt komen we met handen en voeten toch een heel eind. We krijgen een soort bruinen drap en bruin water in een beker. Na een paar slokken vraag ik toch voorzichtig wat voor soep het is en wijzen ze naar de Nijl. Haha de rest hebben we maar laten staan.
Ook bij politie checks worden we uitgenodigd, bij het bezoeken van de Pyramides. In het hostel in Khartoem is het bijna onmogelijk om zelf te koken, omdat de kok van het voetbal team er alles aan doet om te zorgen dat wij ook genoeg te eten krijgen. We hebben al veel vriendelijke mensen ervaren in Afrika, maar de mensen in Sudan zijn toch wel het meest gastvrij.
Terug in Khartoem: Het moment van de waarheid
Terug in Khartoem leveren we alle papieren in bij de agent en krijgen we na een dag een telefoontje dat het visum voor Saoedi-Arabië voor ons klaar ligt. We hebben beide een visum gekregen!!! Ook dit is een transit visum en dit keer voor 3 dagen. Iets anders is als toerist niet mogelijk, maar we zijn super blij dat we onze reis voort kunnen zetten en dat ook Suus mee kan en er niet achteraan hoeft te vliegen. Nu alleen nog een Abaya halen (voor Suus verplicht in Saoedi-Arabië) en dan zijn we op weg naar Port Sudan waar we de ferry zullen regelen.
Jan en Mechteld
Ongelofelijk dat jullie dit mogen meemaken. We zijn hartstikke jaloers, dat jullie zoveel moois zien. Geweldig dat jullie allebei een visum hebben bemachtigd. Doe voorzichtig en goede reis. Groeten, Jan en Mechteld
Piet Hamstra
…Tja, we hadden het kunnen weten natuurlijk, de BAARD van Roel, die moest een doel hebben…. nu weten we het, zo kom je beter door het M.Oosten. Dit deel is wel heel apart, wat een gebrek aan mensen, weinig verkeer te zien op jullie toch weer prachtige foto’s die wel de ruimte en de eenzaamheid van dit gebied benadrukken. En dan dat kleine auto’tje van jullie he-le-maal alleen in die grote ruimte, ik zou er gelijk plaatsvervangende ruimtevrees van krijgen. Als je dan als toetje die grote wolk met zand ziet aankomen,…. sprakeloos!! Nou, op naar Saudi Arabië, maar eerst nog met een bootje overvaren natuurlijk…… succes!!! Blijf alert!!