Goodbye Africa, hello Middle East! Dwars door Saoedi-Arabië!

Ferry van Soedan naar Saoedi-Arabië: we kwamen veel verrassingen en uitdagingen tegen toen we de Ferry namen van Port Sudan naar Saoedi-Arabië (Port Sudan -Suakin om precies te zijn naar Jeddah). Om andere reizigers met deze reis te helpen, verzamelden we alle up-to-date informatie over tickets, kosten en havenprocedures. U kunt alle informatie vinden op onze ferry van Sudan naar Saoedi-Arabië pagina.

Het moment is daar! Na ruim 7 maanden rond touren door Afrika gaan we dan toch echt de oversteek maken naar het Midden Oosten. Met een ferry ticket op zak komen we aan in Port Sudan (de haven van Sudan) waar de volgende dag de ferry naar Jeddah in Saoedi-Arabië vertrekt.

Het blijft Afrika tot de laatste minuut. We krijgen in de haven te horen dat het ticket nog bevestigd moet worden. Uiteraard wil iedereen dit voor teveel geld regelen en krijgen we wisselende verhalen over wanneer dit moet gebeuren. Het ticket office is nergens te vinden dus vragen we het na bij onze contact persoon in Khartoum die het ticket heeft geregeld. Er wordt meteen een vriend van een vriend van een vriend ingeschakeld om ons te helpen. Relax zou je denken, hij spreekt alleen geen Engels dus we hebben geen idee wat er gaande is of waar we aan toe zijn. Onze tickets verdwijnen samen met ons contact persoon dus besluiten we het los te laten en proberen we te vertrouwen op wat komen gaat… We hebben inmiddels geleerd dat het meestal wel goed komt;-)

Wachten, wachten en nog langer wachten bij de haven van Sudan

We worden naar een aftands hotel gebracht en er wordt toestemming gevraagd bij de politie, zodat we voor de deur mogen slapen. Uiteraard hebben we veel bekijks, die rare blanke die in de auto slapen, dat wil iedereen wel even zien. Zelfs de politie komt na het telefoontje voor toestemming even kijken. We krijgen thee aangeboden en de hele nacht is het een wir war van mensen die komen en gaan voor de ferry naar Saoedi-Arabië. Roel is intussen geïntegreerd in het deel van de mannen en Suus krijgt les over het dragen van de hoofddoek bij de vrouwen. Het duurt de rest van de middag, avond en de volgende ochtend voordat we uiteindelijk een bevestiging krijgen, maar dan komen de instapkaarten voor de Ferry! Jaaaa we zijn eindelijk een stapje dichterbij. Op naar het haventrein!

Grensperikelen en dus net op tijd voor de ferry

De ferry vertrekt die dag ergens tussen 7 en 9 uur s ‘avonds en dus melden we ons rond 1 uur ’s middags in de haven voor de eerste formaliteiten. Zeeën van tijd zou je denken. Nou we waren de laatste auto die op de boot ging om half 9 ’s avonds en 20 minuten daarna vertrok de ferry op weg naar Saoedi-Arabië!

Het is werkelijke ongelofelijk hoe bureaucratisch Sudan is. Stempel hier, loket daar, nog weer een stempel, dan weer een andere kleur stempel. 4 stempels, 3 formulieren en wat kopietjes later hebben we dan eindelijk een exit stempel in het paspoort! Nu de auto nog;-) Zonder hulp van een fixer, die precies weet waar je moet zijn, de taal spreekt en zo af en toe voor kan dringen in de eindeloos lange rijen omdat hij de mensen kent, is dit echt een kansloze missie. Advies; probeer dit niet zelf!! Met fixer heeft dit hele proces ons bijna 6 uur gekost. Zonder fixer kun je denk ik een dag eerder beginnen en je tent openklappen in de haven;-) Voor wie alle stappen wil weten of het toch zelf wil proberen, bekijk de post; Practical info ferry Port Sudan to Saudi Arabia.

Op de boot naar Saoedi-Arabië

6 uur later zijn we eindelijk klaar om de ferry op te gaan. Wij zijn uit gestempeld, de auto is uit gestempeld. Nu nog de auto op de boot! Hiervoor moeten we het carnet (paspoort van de auto), de autosleutels en het ferry ticket van de auto bij de haven jongen achter laten. Haha dat is voor ons uiteraard een absolute NO GO en dus een felle discussie. Voor het eerst zie ik Roel ontploffen als de haven jongen een nieuwe pagina uit het carnet scheurt omdat hij denkt dat het een ferry ticket is! Na een stevige woorden wisseling en de charme van Suus bij de Egyptisch bootcrew krijgen we het voor elkaar dat Roel de auto op slot mag doen en de autosleutels bij hem mag houden. Op de boot regelen we een cabin en zien we het Afrikaanse land langzaam aan de horizon verdwijnen.

Welkom in Saoedi-Arabië

Een kleine 12 uur later zien we land aan de horizon, de haven van Saoedi-Arabië komt steeds dichter bij. Om Half 11 ’s morgens komen we aan in de haven van Jeddah. Half 1 zijn we eindelijk van de boot. We worden op de boot nog tegen gehouden voor een check van ons gele boekje en helaas moet Roel hier echt de sleutel van de auto af geven en krijgen we het niet voor elkaar om hem er zelf af te rijden. We verwachten dat het hier beter is geregeld dus vooruit dan maar. Dan is het wachten, wachten en weer een hele procedure aan stempels en formulieren invullen (helaas ook hier bureaucratie). We krijgen uiteindelijk 4,5 uur later onze auto terug uit de douane! Vraag niet hoe!

De daktent ligt half open, het slot van de reserveband is opengebroken, de spullen bij de voorstoelen zijn volledig overhoop gehaald en de ruitenwisser plus het mechanisme is afgebroken. Gelukkig hadden we ons hek erin gezet met het extra slot achterin en alle waardevolle spullen achter het hek geplaatst, dus konden ze bij de douane niet verder dan de voorstoelen! Bij het invouwen van de tent komen we erachter dat de tentstokken verdwenen zijn. Redelijk essentieel als het je huis is! Het duurt nog eens ruim 2 uur voordat we de douane beambte weten te overtuigen dat we echt niet weg gaan zonder de stokken. En dan worden ze gelukkig toch bij de douane gevonden. Om 7 uur ’s avonds rijden we eindelijk de haven uit. Dag 1 van ons 3 daagse transit visum en we hebben nog geen kilometer gereden!

De indrukken van Saoedi-Arabië

De eerste nacht besluiten we in een hotel in Jeddah te overnachten, zodat we vol energie de lange tocht kunnen maken. Onbegonnen missie dachten we, maar tijdens het eten van een burger (natuurlijk in het afgezonderde family section waar ook vrouwen naar binnen mogen) zagen we aan de overkant van de straat een gebouw wat op een hotel leek. Alles staat alleen in het Arabisch aangegeven maar gelukkig spraken ze binnen een paar woorden Engels en bleek het inderdaad een hotel te zijn: Top kamers voor een prima prijs.

Een Arabier met zijn Mercedes S-klasse parkeert zijn auto ook net voor de deur en bekijkt vol bewondering onze auto. Hij complimenteert Roel met de manier waarop Suus gekleed is (lees; totaal in het zwart, abaya, hoofdoek, zwarte sokken en dat in 50 graden!!) en gooit een pak geld bij de receptie op tafel met de mededeling dat ze moeten zorgen dat we te eten krijgen. Haha welkom in Saoedi-Arabië!

1600 kilometer Saoedi-Arabië

De volgende twee dagen rijden we door de hitte de 1600 kilometer naar de grens met de emiraten. Het landschap veranderd van bergen naar woestijn en met onze auto zonder Airco en Suus volledig gekleed in Abaya, hoofddoek en sokken is dat aardig bikkelen. Zelfs onze auto heeft het zwaar als hij in 50 graden ook nog berg op moet! Het is meteen een groot contrast met Afrika. De luxe, het perfecte asfalt, grote supermarkten, eettentjes.

Overal is een single section (alleen voor mannen) en een familie section (ook voor vrouwen) en alles gaat 5x per dag dicht tijdens het gebed. De tweede nacht vinden we in het donker op coördinaten die we van vrienden hebben gekregen een super mooie wild kampeer plek. De volgende ochtend blijkt dat we over de vuilnisbelt zijn gereden om er te komen;-)

En dan nog de Emiraten in…

Om 5 uur ’s middags op de laatste dag van ons transit visum halen we de grens met de emiraten. Het eerste land waar we geen visum voor nodig hebben. Hier zijn we dus zo doorheen denken we. Weer loopt alles anders dan gedacht;-) Saoedi-Arabië uit was geen probleem. Binnen een half uurtje rijden we de gigantische hekwerken met prikkeldraad voorbij, op weg naar de grenspost van de Emiraten. Wat een verschil met de grensposten in Afrika, waar een slagboom op de weg een landgrens aan geeft. Hier zien we kilometers lange hekwerken tussen de landen. Geen schijn van kans om hier even naar binnen te lopen of per ongeluk de grens over te zijn zonder dat dat de bedoeling was, wat in Afrika nog wel eens gebeurde 😉

‘Come by plane next time, much easier’

Bij de grens van de Emiraten vragen ze meteen naar ons werk permit voor Saoedi-Arabië. Euuuhhh die hebben we niet. ‘We hebben een transit visum en komen uit Sudan’. ‘Oke werkpermit voor Sudan dan?’ ‘Eeuuhh, die ook niet we komen uit Kaapstad rijden, we zijn op vakantie…..’Dat zorgt voor kortsluiting. Druk wordt er door ons paspoort gebladerd en samen met zijn collega verdwijnen de twee Arabieren naar boven om met hun baas te overleggen. Af en toe komen ze naar beneden met vragen en dan verdwijnen ze weer naar boven.

We krijgen zelfs interviews in aparte kamertjes met de hoogste baas in rang om uitleg te geven over onze reis. Ze begrijpen er niets van. ‘Afrika ga je heen om te helpen, niet om te reizen’. ‘Waarom ga je niet naar mooie landen zoals Malaysia?’ We krijgen nog meer vragen op ons afgevuurd en het is duidelijk dat ze geen idee hebben wat ze met ons aan moeten. Voor ons is het duidelijk dat hier niet veel mensen langs komen die hetzelfde doen als wij. Gelukkig krijgen we na 3,5 eindelijk een stempel met de mededeling. ‘Better take the plane next time, much easier’.

Nadat de auto gelukkig redelijk soepel door de douane komt, rijden we eindelijk om half 11 ’s avonds de Emiraten binnen. We vinden net buiten Abu Dhabi een kampeer plek aan het strand en hebben onze eerste duik in de Perzische Golf! Op naar Abu Dhabi, Dubai en Oman!