De B8 in Tanzania; Zand, modder en potholes; het recept voor een uitdagende 1200km

Zand, modder en asfalt met potholes waren een ware uitdaging op de B8 in Tanzania in de regentijd, die ons van noord Malawi door Tanzania naar Rwanda heeft gebracht.

Vast in de modder

De modder was zowel voor ons als voor de lokale bevolking een uitdaging. Op het eerste stuk (nog gewoon asfalt) dachten we even te lunchen langs de kant van de weg…….de berm was zo zacht dat de auto meteen weg zakte, hij viel nog net niet om! Echt tijd om te bedenken wat we moesten doen kregen we niet, want de eerste beste truck stopte koppelde zijn lading af en kwam ons helpen. Binnen 10 minuten reden we weer!
Even verderop hield het afvalt op en veranderen de weg in een modderpoel. Het duurde dan ook niet lang voordat we het eerste lokale busje tegen kwamen dat hopeloos vast stond. De 20 man die erin zat, stond een beetje te kijken of waren gaan lopen. Hup sleepkabel weer gepakt, aangekoppeld en ook zij waren zo weer los! Uiteraard met de nodige hilariteit dat het de mzungu’s waren die konden helpen!

Aanrijding met een truck

Het volgende obstakel op de weg was een truck die op een helling stil stond omdat hij niet genoeg power had om naar boven te komen. Zowel links als rechts erlangs was een uitdaging. Wachten totdat hij weer verder kon was ook geen optie, dus toch maar erlangs. We waren er bijna, toen onze bak op het dak zijn spiegel raakte en de stukken spiegel naar beneden vielen. Suus was aanwijzingen aan het geven maar was helaas alleen op de banden aan het letten en niet op het dak;-). Er kon nu dus helemaal niemand meer door. Iedereen meteen weer aan het werk om de weg uit te graven, zodat we er wel langs konden. Daarna prijs met de chauffeur afgesproken en we waren weer onderweg. De chauffeur kwamen we de volgende ochtend in een dorpje weer tegen. Hij was pas op 4 uur ‘s ’nachts aangekomen!

De acco onderweg: van muizen keutels in het bed t/m de attractie van het dorp

Er is niet heel veel langs de B8 in Tanzania, dus onze accommodatie bestond voornamelijk uit overnachten bij de missionarissen. Soms moesten we stiekem biertjes drinken en soms werden de biertjes uit de dichte koelkast gehaald;-) Soms waren ze super netjes, soms hadden we muizen keutels en vlooien in het bed en waren we blij dat we een daktent konden uitklappen. We hebben ook een avond in een dorpje moeten overnachten met twee hotels (voornamelijk voor chauffeurs) omdat we onze bestemming niet meer konden halen. Onze auto paste net op de parkeerplaats en de deur in het hek ging onder onze daktent open. Het hele dorp was die avond spontaan aan het rondwandelen om onze daktent te bewonderen. Bij het instappen van onze tent stonden er 6 man van het hotel voor de tent te kijken hoe wij erin kropen, haha weer een heerlijk rustige nacht;-)

Geraakt door de bliksem

Nadat we halve wegen op een idyllisch plekje 2 nachten de tijd hadden genomen om bij te komen waren we weer opgeladen voor deel twee. Weer een overnachting bij een mission waar we in onze tent sliepen toen het midden in de nacht helemaal los ging. Eerst al hele harde regen, daarna zo’n harde klap dat we binnen twee sec uit onze tent waren en onder het afdakje stonden. Helaas door de snelheid zonder de sleutels van de auto! Op het moment dat Roel deze wilde pakken sloeg de bliksem vlakbij in en omdat hij op de grond stond (in het water) kreeg hij een schok die zo via zijn vinger met een klap en een vonk er weer uit ging. Gelukkig niet erg, maar we schrokken ons kapot en zijn meteen gehurkt om het houten bankje gaan zitten weg van de regen op de grond, totdat de onweer weer iets verder weg was. Weer een heerlijk rustige nacht;-)

Opstopping van trucks

De zware regen van die nacht had het laatste deel van de weg onmogelijk gemaakt voor de grote trucks. De 1 na de ander stond vast en bij aankomt op het asfalt (lees asfalt vol met potholes) stond er een rij van 25 trucks te wachten tot ze verder konden. We hebben een hoop respect gekregen voor deze mannen, die letterlijk dagen vast staan, gevaar moeten trotseren op gladde hellingen met zware lading, moeten bikkelen om de weg weer begaanbaar te maken en doorrijden tot ze bij het eindpunt zijn!

Ook voor ons was het bikkelen om deze weg in de regentijd te rijden en een verademing om bij het inrijden van Rwanda het perfecte asfalt weer te zien, maar we hebben er ook van genoten en zijn blij dat onze auto ons weer niet in de steek heeft gelaten! Op naar nieuwe avonturen in Rwanda.