Na ruim vier weken afscheid van Ethiopië | Lalibella | Danakil Depression | Simien

Na de indrukwekkende Ethiopische landschappen van de Danakil Depression zijn we verder afgezakt naar Lalibella. Een heilige stad in Ethiopië met bijzondere rotskerken. De tocht ernaar toe was een ware uitdaging. We dachten een pad gevonden te hebben die korter was, het bleek een weg door de bergen die nauwelijks nog gebruikt werd. De gravel en modder maakte het een glibberige tocht toen we ook nog in een fixe regenbui terecht kwamen. Hoewel we altijd proberen om voor het donker ergens te zijn lukte dat met deze tocht helaas niet, maar gelukkig veilig onze eindbestemming gehaald.

De kerken van Lalibella

Lalibella was in de 13e eeuw de hoofdstad van het Ethiopische rijk en na Aksum is het tot op de dag van vandaag de belangrijkste heilige plaats in het land. Er komen enorm veel pelgrims en op zondag is het dan ook vol met mensen die naar de diensten bij de kerken komen. Bijzonder om te zien en om de mensen te observeren. De vele aftandse huisjes die tegenover de kerken zijn gemaakt voor de opzichters, staan in groot contrast met de bouwwerken die ze in de 13e eeuw hebben gemaakt.

Nog een paar dagen relaxen bij Lake Tana

Na een dag in deze omgeving rond te dwalen is het voor ons alweer tijd om door te gaan. De weg naar de grens met Sudan is nog een lange tocht en de startdatum van ons Sudanese transit visum begint te tikken. We stoppen onderweg bij Lake Tana op aanraden van vele medereizigers. En inderdaad Tim en Kim Village is een heerlijke plek om nog een paar dagen te relaxen en ons mentaal voor de bereiden op de warmte die komen gaat. In de zomertijd in het midden oosten is niet echt een planning hoogstandje, maar ach we kunnen niet overal in de beste tijd van het jaar zijn 😉

Een vogelparadijsje

De camping van onze laatste dagen in Ethiopië ligt aan het meer en er zitten ongelofelijk veel vogels. Suus stuit tijdens een expeditie op een uil die voor haar neus weg vliegt en een veilige plek gevonden denkt te hebben. Helaas is het stelletje dat daar net een nestje heeft zitten het er niet mee eens en vliegen ze met zijn tweeën af en aan om de uil te belagen. Fantastisch om te zien.

Op weg naar de grens met Sudan

De weg naar de grens is weer perfect asfalt. Ook in Ethiopië zien we de chinezen overal wegen bouwen. Soms gaat de nieuwe weg dwars door een dorpje en dan zie je huizen die voor de helft afgebroken zijn, maar waarvan het achterste deel nog steeds bewoond is! We zien onderweg ook veel ongelukken. Vooral vrachtauto’s die een bocht niet goed hebben ingeschat of tijdens een regenbui de controle zijn kwijtgeraakt. Veel van deze ongelukken gebeuren s ’nachts voor ons dus de belangrijkste reden om dan niet meer op de weg te zitten.

We hebben heel erg genoten van Ethiopië, wat heeft dit land ons verrast! Toch hebben we ook super veel zin in Sudan. Benieuwd hoe anders deze wereld gaat zijn en uiteraard heel benieuwd of we onze weg kunnen vervolgen zoals we die voor ogen hebben. Met de boot naar Saoedi om via het midden oosten terug te rijden.