Camping Life en op bezoek bij de politie in Iran

We zijn de afgelopen tijd slecht bereikbaar geweest, want helaas zijn in Iran alle blogs, facebook en andere websites waar meningen worden gedeeld geblokkeerd. Uiteraard zijn er manieren om daar omheen te komen, maar met het slechte internet dat we op de meeste plekken hebben gehad was het bijwerken van de website redelijk kansloos.

Iran; een hele andere wereld!

We hebben ons de afgelopen vier weken weer in een hele ander wereld begeven. Een wereld waarin de Moskeeën versiert zijn met super mooie mozaïeken, de mensen ongelofelijk lief en nieuwsgierig zijn en waar we de borden niet kunnen lezen, omdat ze hun eigen karakters hebben (Farsi). Ook de auto’s zijn anders. Er rijden hier overal Saipa’s (wordt gemaakt in Iran en is waarschijnlijk net zo sterk als de Chinese kwaliteit;-) Er is echt geen enkele Toyota te vinden;-(

De kinderen zijn heel nieuwsgierige en komen uiteraard naar de auto. Het gaat hier iets anders dan in Afrika. Ze staan niet met hun hand omhoog ‘Give me money’, maar met een bordje met roomsoesjes voor ons voor onderweg. Ja we zijn soms met stomheid geslagen en moeten duidelijk nog even wennen aan de overgang en aan deze gastvriendelijkheid.

Terug in de tijd

Het is ook net of we teruggaan in de tijd. Misschien wel zoals het bij ons ging in de jaren 60. Families met zijn allen opgepropt in kleine auto’s voor een vakantie in eigen land. Hun hele hebben en houden op het dak van de Saipa. Geen stoelen of tafels mee, maar een kleedje om te kunnen picknicken en een tent waar s ‘avonds de hele familie in slaapt. De Iraniërs picknicken en slapen overal; langs de weg, onder het verkeersbord, langs een beekje, op de vluchtstrook, op parkeerhavens en in parken. Het is nog vakantie periode als wij door Iran reizen dus we hebben regelmatig dat we de volgende ochtend wakker worden en we ingebouwd zijn door de tenten.

Campingleven in Iran

Veel van de parken in steden zijn net zoals voor de Iraniërs ook voor ons ook een ideale manier om te verblijven. Het is beveiligd, er is water en er zijn toiletten, er zijn vaak heeeeeel veel andere mensen en het is gratis! Iedereen vindt de auto en vooral de tent heel interessant, dus het is een komen en gaan van mensen die een praatje komen maken, hun Engels willen oefenen en met ons en de auto op de foto willen. Ze komen ons regelmatig eten brengen en nodigen ons om bij familie te verblijven in andere steden. het zijn ongelofelijk gastvriendelijke mensen en dus komt het regelmatig voor dat we niet eens de tijd krijgen om ons eigen eten te maken, maar dat vanuit alle kanten mensen met eten aan komen; BBQ spiesjes, brood, watermeloen, zoetigheden, thee met dadels enz. In 1 van de parken worden we al om 7 uur gewekt door de beveiliger die vers brood voor ons heeft gehaald.

Wild kamperen en op de thee bij de imker in de vallei

Ongelofelijk bijzonder, maar uiteraard is het soms ook fijn om even niemand om je heen met een beetje privacy, zodat ook de hoofddoek eens af kan (en niet pas in de tent;-) we een heerlijk douche kunnen nemen of gewoon een boek te kunnen lezen, zonder dat we steeds op de foto worden gezet. Tussen de steden zijn er genoeg plekken te vinden. In de bergen, op een verlate weg, in een vallei. ’s Avonds koelt het al enorm af, dus we hebben onze nieuwe slaapkamer binnen in de auto al regelmatig gebruikt!

We passeren bergen met mooie uitzichten en komen weer op bijzondere plekken. Zo denken we op een avond een verlate plekje gevonden te hebben, komt er de volgende dag een auto aan rijden die naar en tentje niet ver van ons vandaag gaat. Zijn vader woont er en is imker. Aha dat verklaarde alle bijen en wespen in de buurt van ons kamp;-) Uiteraard worden we uitgenodigd voor thee in zijn hutje en krijgen we voor de veiligheid de bijenpakken aan om van de auto naar het hutje te lopen. Met een pot vol honing gaan we weer op pad.

Op bezoek bij de Iranese politie

We hebben inmiddels ook geleerd dat je niet zomaar elk paadje in Iran in kunt rijden. We dachten een mooi 4×4 pad in te rijden op een berg met mooie uitzichten en waarschijnlijk ergens een mooie wild kampeer plek. Helaas stond boven aan de berg een complex waarvan we het doel niet helemaal konden plaatsten, maar we vrij zeker waren dat het niet handig zou zijn er in de buurt te kamperen. Toen we besloten terug te gaan en de snelweg weer opreden zagen we al vrij snel een politie met een stop bordje. ‘Dat is vast voor de vrachtauto die naast ons rijdt’ dachten we nog. Maar op het moment dat we door rijden zie we ze als een gek naar de auto rennen en ons met volle snelheid achterna rijden. Oeps;-)

Uiteraard stoppen we meteen, maar ze spreken geen woord Engels. Niet gecharmeerd van het feit dat we door zijn gereden wordt het rijbewijs van Roel in beslag genomen en moeten we ze volgen naar het politiebureau. Daar wordt met behulp van een Iraniër die uit het dorp wordt gehaald en Engels spreekt, duidelijk dat we een militaire zone in zijn gereden. Ze willen alle foto’s zien die we daar gemaakt hebben, maar deleten gelukkig niets. Ons verhaal geloven ze na, wat vriendelijke lachen, sorry, sorry, we zijn maar toeristen geen spionnen en gelukkig mogen we vrij snel weer gaan. Voor ons dus geen verlate weggetjes meer met vage borden in het Farsi;-)

Veilheid in Iran

Als je aan mensen vertelt dat je naar Iran gaat is de veiligheid vaak het eerste waar men zich zorgen over maakt. We kunnen iedereen verzekeren. Het is echt heel anders dan de media doen overkomen. Voor ons voelt dit land (samen met de emiraten en Oman) als 1 van de meest veilige landen waar we geweest zijn. Ja, ze hebben wat buurlanden waar het niet echt lekker mee gaat, dus we hebben ook wel militaire posten gezien. Sommige waarbij tanks met kanonnen gericht zijn op Afghanistan en Irak. We zien ook de nodige checkpoints van de security police, en verder vooral de onschuldige snelheidscamera’s van de verkeer politie en in de steden de zedenpolitie die toezicht houd op het dragen van de hoofddoek.

Oude steden, bazaars en bijzondere moskeeën

Onze route vanuit Bandar Abbas in het zuiden, brengt ons langs oude steden in Iran. We blijven ons steeds weer verbazen over de mooie moskeeën. We dwalen rond op de bazaars (overdekte markten) en in oude dorpjes die zijn opgebouwd uit modder. We rijden door de bergen en zien boomgaarden vol met granaatappels, perziken en meloenen. Haha we hebben nog nooit zoveel watermeloen shakes gemaakt in ons leven. We komen langs zoutplateau’s en eindigen in de hoofdstad Teheran waar we grote moeite hebben om een kampeerplek te vinden. Volgens de lokals zouden de parken niet veilig zijn en de hotels die we vinden zijn erg duur. Gelukkig komen we tijdens 1 van de tochtjes naar de paleizen en musea Gerard tegen. Een Nederlander die 2 maanden door Iran reist en in een leuk hotel verblijft midden in de stad, met privé parkeerplaatsen waarop we mogen kamperen! In Teheran komen we langs de voormalige Amerikaanse ambassade waar tegenwoordig vele anti-Amerika leuzen en teksten op staan.

Het is heel gezellig om een aantal dagen in Teheran te verblijven de stad te verkennen en in te slaan voor het tweede deel door Iran richting Damavand; de hoogste berg van Iran en de Amalut vallei; een groen gebied vol met mooie uitzichten en kleine dorpjes.